Als papa sinaasappel gepeld heeft en in kleine partjes in een plastic kommetje gedaan heeft, gaat Caitlin in haar stoeltje zitten. Ze krijgt netjes de partjes in haar mond gestopt en smult ervan! Plotseling denkt Caitlin:”Dat wil ik zelf doen!” Caitlin pakt nu zelf een partje en gaat ermee spelen, waardoor haar t-shirt doorweekt wordt met sinaasappelsap. Papa vindt dit niet goed. Hij geeft Caitlin de partjes zelf wel. Caitlin is nu heel boos! Die sinaasappel hoeft ze niet meer. Vooral niet van papa. Gelukkig biedt Yasmine hulp. Ze geeft Caitlin de stukjes en op Yasmine is Caitlin niet boos. Zij mag haar wel de partjes in de mond stoppen. Papa’s doen alles fout…

Op dinsdag gaat Caitlin niet naar de creche. Zij gaat in haar buggy gezellig mee Yasmine van school afhalen. Als we langs speelpleintjes komen, kijkt Caitlin nieuwsgierig toe. Caitlin wilt ook heel graag spelen en van de glijbaan, maar helaas… ze kan nog niet lopen. Ze is dan ook apetrots op haar zus als ze van de glijbaan afkomt en zwaait als Yasmine weer ergens omhoog geklommen is.

Bijna kan Caitlin lopen; aan een handje,langs een bank of tafel. Verder is Caitlin een echte lekkerbek, vooral als een ander iets eet, dan wil Caitlin ook. Het valt wel op dat Caitlin zich niet laat sturen. Ze blijft stoïcijns bij verzoeken als “zegt eens pappa?” of “klap eens in je handjes?”. Is Caitlin doof of stronteigenwijs?

Caitlin begint al te staan. Ze trekt zich telkens op en vindt het geweldig. Als het aan Caitlin lag, dan kan ze al gauw lopen. Ondanks deze ontwikkelingen vraagt Yasmine ons:”Waarom groeit Caitlin niet? Waarom duurt alles zo lang?”