Dat volwassenen het gras bij de buren groener vinden is een bekend gegeven. Bij kinderen is het is het zo niet erger. Alles wat niet van Caitlin is, is beter. Speelgoed van andere kinderen (of waar andere kindjes mee spelen), spullen van anderen (van schoenen tot deodorants), kleren van anderen en zelfst eten op een ander bord (exact hetzelfde als op haar bord!). Momenteel is Caitlin dan ook geen favoriet tafelgenoot tijdens een maaltijd.

Sinds enkele weken gaan Caitlin en ik elke dinsdag zwemmen. Na het zwemmen heeft Caitlin reuze honger en eet ze een boterham met (appel)sap in no-time op, om vervolgens lekker te gaan tukken.
Vandaag had ik eigenlijk niet zo’n zin om te gaan zwemmen. Toch zijn we maar gegaan. Bij aankomst in de hal was Caitlin al opvallend vrolijk. Ze hield netjes mijn hand vast en begon te trappelen van ongeduld. Toen we omgekleed waren en richting het bad gingen wees ze enthousiast naar het bad. “Wil je daar in?”, vroeg ik. Vol overgave knikte ze! Gelukkig maar… ze heeft er zin in. Daar doe je het tenslotte voor!

Caitlin vindt het fantastisch op het hotelbed te staan en proberen te lopen, wetende dat vallen geen pijn doet.
Vandaag in Erfurt wilde Caitlin spontaan niet meer in haar buggy zitten. Ze wilde aan de hand lopen met papa. In een Esprit winkel waar mama kleren ging passen liep Caitlin spontaan helemaal los!! Vooralsnog is ze nog een beetje bang om te vallen, maar is ze wel erg nieuwsgierig om meer te gaan lopen. Zodra de nieuwsgierigheid het wint van de angst zullen de vele stapjes op eigen benen volgen.

Caitlin is voor het eerst op vakantie. Hoewel ze erg populair voor haar omgeving is, omdat iedereen haar zo’n grappig klein eigenwijs mensje vinden, is ze voor papa en mama een enfant terrible. Alles moet volgens de maniertjes van Caitlin gebeuren en anders wordt Caitlin heel snel boos.

Caitlin heeft haar eerste drie stapjes gezet!!