Caitlin ontpopt zich al geruime tijd tot een echte deugniet. Steeds probeert ze de grens van het toelaatbare te verkennen.

Aan de andere kant is ze ook soms heel lief. Als we tijdens de lunch een gekookt eitje eten, merkt Caitlin dat ik mijn ei laat staan. “Ik vind ‘m niet zo lekker”, zegt ik. “Ow.. de mijne is wel lekker”, zegt Caitlin, die haar ei al op heeft, “de volgende keer mag je wel wat van mijn ei eten okee?”