Als ik als laatste nog aan tafel zit met avondeten komt Caitlin achter me en hoor ik haar vragen:”Mag ik wat boerderijtjes?”. “Boerderijtjes?” vroeg ik, niet begrijpend wat ze bedoelt. “Kijk hier moet het in!” zegt ze en laat een klein apparaatje zien. Yvonne lacht, maar Caitlin is nog steeds heel serieus. “Daar kunnen de boerderijtjes in”, legt ze me uit.
“Ja, het is goed! Ik zal wel kijken of ik ergens nog batterijtjes heb”
Categorie Archief: Humor
Sprookjesbos
Tegenwoordig hebben veel pretparken een TV commercial, die men graag uitzendt tussen de kinderprogramma’s. Caitlin is erg onder de indruk van de Efteling en wilt er erg graag naartoe. We hebben haar dan ook beloofd binnenkort naartoe te gaan en daarover is ze erg enthousiast. “Is daar ook draaimolen?” vraagt ze dan, “wat hebben ze nog meer?”. “Nou, daar is ook een sprookjesbos” zegt Yvonne dan. Caitlin kijkt dan verbaasd en zegt heel serieus: “Eh, ik hou niet
spookjesbos”. Als we haar geruststellen dat het niet om spoken gaat, maar om figuren gaat als Assepoester en Sneeuwitje kijkt ze weer helemaal blij en kan ze niet wachten op de dag dat we gaan.
Kindertaal
Beiden kinderen zijn dol op de Galia meloen. Wanneer Yvonne roept: “Caitlin! Wil je meloen?” wordt er niet gereageerd. Als grote zus Yasmine vraagt:”Caitlin, wil je bal eten?” horen we onze peuter “JAH!!!” gillen en naar de keuken rennen.
Gemeen
‘s Ochtends krijgen de kinderen standaard een vitaminebeertje na hun ontbijt. Veelal is Caitlin eerder klaar dan Yasmine en geef ik Caitlin twee beertjes, waarna zij eentje aan haar zus geeft. Op een dag haalde ik weer twee beertjes tevoorschijn en Caitlin stond al met haar handen klaar om ze in ontvangst te nemen. Zodra ze de beertjes in haar hand had rende ze weg! Als ik haar roep dat ze eentje aan Yasmine moet geven, begint ze keihard te lachen. De beide beertjes heeft ze in haar mond gestopt.
Typisch Caitlin
Als Caitlin met haar blokken speelt, kijk ik eventjes toe hoe ze dat allemaal doet. Vervolgens vraagt ze me om met haar mee te doen. Ik besluit om samen met haar een hele mooie toren te bouwen, die we vervolgens blok voor blok realiseren. Telkens reikt ze me een blokje aan die ik weer opstapelde en nadat we alle blokjes gebruikt hadden waren we beide best trots op onze toren. Caitlin keek ook oprecht blij naar de toren. Plotseling zwaait ze met haar handen en haalt de hele onderkant weg. “Whaaah!” roept ze dan met een grote ondeugende lach op haar gezicht. Lachend keek ze naar brokstukken van onze toren, terwijl ik nog beteuterd sta te staren naar wat er is gebeurd.